Η υαλοειδική κοιλότητα είναι ένα εσωτερικός χώρος του ματιού, ανάμεσα στον φακό και τον αμφιβληστροειδή, που είναι γεμάτος με ένα διαφανές, άχρωμο, παχύρρευστο «ζελέ». Το υλικό αυτό ονομάζεται υαλοειδές σώμα. Αποτελείται κατά 99% από νερό με κολλαγόνο, άλατα και γλυκόζη, ενώ δεν έχει αγγεία. Το υαλοειδές είναι προσκολλημένο στον εσωτερικό, φωτοευαίσθητο χιτώνα του ματιού, τον αμφιβληστροειδή. Με την πάροδο των ετών το υαλοειδές χάνει την ζελατινώδη του μορφή του, αρχίζει να ρευστοποιείται και να συρρικνώνεται, με αποτέλεσμα τον σταδιακό του διαχωρισμό από τον αμφιβληστροειδή. Ο διαχωρισμός αυτός του υαλοειδούς από τον αμφιβληστροειδή περιγράφεται με τον όρο αποκόλληση υαλοειδούς.
Η αποκόλληση του υαλοειδούς πρόκειται για μία φυσιολογική διαδικασία που μπορεί να συμβεί σε όλους και παρατηρείται πιο συχνά στα άτομα με μυωπία ή μετά από χειρουργείο καταρράκτη ή αναφερόμενο οφθαλμικό τραυματισμό. Δεν είναι από μόνη της απειλητική για την όραση, όταν όμως κάποιος εμφανίσει τέτοια συμπτωματολογία, πρέπει να επισκεφτεί άμεσα τον οφθαλμίατρο του ώστε να αποκλειστεί η ύπαρξη σοβαρών επιπλοκών (π.χ. ρωγμών αμφιβληστροειδούς ή υαλοειδικής αιμορραγία) που μπορεί να εμφανιστούν σε μικρό ποσοστό ασθενών.
Συμπτώματα
Πολλοί ασθενείς μπορεί να μην αντιληφθούν σημαντικές διαταραχές στην όρασή τους από την αποκόλληση του υαλοειδούς. Στις περισσότερες όμως περιπτώσεις εμφανίζονται συμπτώματα όπως:
- Μυοψίες (μυγάκια): μικρά σκοτεινά σημεία που εμφανίζονται στο οπτικό πεδίο του ασθενούς και μοιάζουν με μυγάκια, κλωστές σαν ιστοί αράχνης, τρίχες ή σκόνη
- Φωταψίες (λάμψεις): στιγμιαίες λάμψεις που γίνεται περισσότερο αντιληπτές σε συνθήκες χαμηλού φωτισμού και αφορούν το περιφερικό οπτικό πεδίο.
Αντιμετώπιση
Στην περίπτωση της οπίσθιας αποκόλλησης υαλοειδούς δεν υπάρχει θεραπεία. Η αποκόλληση είναι μόνιμη και συνήθως τα συμπτώματα υποχωρούν σημαντικά με την πάροδο του χρόνου, αν και σε κάποιες περιπτώσεις μπορεί να επιμείνουν. Χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή και τακτικοί οφθαλμολογικοί έλεγχοι με βυθοσκόπηση το πρώτο διάστημα μετά τη διάγνωση. Ο ασθενής θα πρέπει να αποφεύγει να σκύβει απότομα, να σηκώνει βάρος ή να κάνει απότομες κινήσεις με στόχο να ελαχιστοποιηθεί η πιθανότητα εμφάνισης επιπλοκών. Σε περιπτώσεις όπου διαγνωσθεί ρωγμή αμφιβληστροειδούς, τότε θα πρέπει να γίνει επειγόντως περιχαράκωση της περιοχής με Argon Laser φωτοπηξία με σκοπό αυτή να μην οδηγήσει σε αποκόλληση αμφιβληστροειδούς. Στη σχετικά σπάνια περίπτωση που η αποκόλληση υαλοειδούς επιπλακεί με αποκόλλησης αμφιβληστροειδούς η μόνη λύση είναι η χειρουργική αντιμετώπιση.
